Krijg je als automobilist of als bestuurder van een scooter een aanrijding met een fietser of een andere ongemotoriseerde verkeersdeelnemer, dan is artikel 185 WvW van toepassing. Dit specifieke artikel is zo langzamerhand het artikel binnen onze verkeerswetgeving waarover het meest is gezegd en geschreven. Helaas gaat er bij de behandeling van deze zaken toch veel mis.

De praktijk leert dat AVP verzekeraars in dergelijke zaken de aansprakelijkheid regelmatig volledig afwijzen of slechts bereid zijn ten hoogste 50% van de schade van de gemotoriseerde partij te vergoeden. En dat is vaak niet terecht.

Overmacht
De term overmacht speelt in de discussie een opvallende rol. Aangesproken AVP verzekeraars voeren als verzekeraar van de ongemotoriseerde partij in vrijwel alle gevallen verweer en stellen daarbij dat door de gemotoriseerde partij eerst overmacht aangetoond dient te worden alvorens tot een beoordeling van de schuldverdeling kan worden overgegaan. Een onjuiste stelling die geen stand houdt. Immers, wanneer overmacht aangetoond c.q. aannemelijk gemaakt kan worden zal er van een verdeling van de schuld geen sprake zijn en dient de schade van de gemotoriseerde partij volledig te worden voldaan.

Causale gedragingen
Overmacht aantonen is vaak lastig. Wanneer overmacht niet aannemelijk te maken is, dienen partijen zich voor de beoordeling van de schuldverdeling te richten op de causale gedragingen en de billijkheidscorrectie. Met andere woorden, pas dan dient gekeken te worden naar de wederzijdse gedragingen van de betrokken partijen en de mate waarin deze gedragingen hebben bijgedragen aan het ontstaan van de aanrijding.

In dat kader valt niet te ontkennen dat de ongemotoriseerde verkeersdeelnemers (veelal fietsers) met zekere regelmaat verkeersregels aan hun laars lappen. Zo worden voorrangsregels niet nageleefd en worden rode verkeerslichten genegeerd. Dergelijke overtredingen wegen zwaar, terwijl de gemotoriseerde partij in feite geen ander verwijt kan worden gemaakt dan dat hij deelnam aan het verkeer als bestuurder van een gemotoriseerd voertuig en onvoldoende heeft geanticipeerd op de zich voordoende en door de ongemotoriseerde partij gecreëerde gevaar scheppende situatie.

Schuldverdeling
Kan de automobilist fluiten naar een schadevergoeding ? Nee. Bestaat de mogelijkheid op schadeverhaal voor de automobilist ? Ja. Krijgt hij dan zijn schade volledig vergoed ? Nee, vaak niet. Wordt het dan een schuldverdeling en dus een gedeeltelijke schadevergoeding ? Ja.

Wat wordt dan de percentuele verdeling en in wiens voordeel moet die verdeling uitvallen? Dat hangt nou af van de wederzijdse gedragingen die hebben bijgedragen aan het ontstaan van de aanrijding. Vaak of liever gezegd meestal is het zo dat de fietsers de verkeersregels aan hun laars lappen (verlenen geen voorrang of rijden door rood licht). Dan is het dus verdedigbaar dat de schuldverdeling in het voordeel van de automobilist moet uitvallen. Bijvoorbeeld 75-25 of 80-20. Immers de automobilist valt meestal niet meer te verwijten dan dat hij een motorrijtuig bestuurde en niet voldoende heeft geanticipeerd op de zich voordoende en door de fietser gecreëerde gevaar scheppende situatie (waardoor overmacht dus niet aannemelijk te maken viel).

50-50
Wat stellen nou veel AVP verzekeraars? Eerst moet overmacht aan de zijde van de automobilist aangetoond worden en als dan overmacht aangetoond is, kan pas daarna de schuldverdeling beoordeeld worden aan de hand van de wederzijdse gedragingen. Dit is dus je reinste onzin, want als overmacht aangetoond kan worden valt de automobilist helemaal niets te verwijten en dient de schade aan de auto volledig te worden vergoed! En als het dan toch tot een schuldverdeling komt, dan sturen de behandelaars bij de verzekeraars en volmachten meestal aan op 50-50. Een verdeling die in de meeste gevallen geen recht doet aan de zaak, omdat de fietser nou eenmaal vaak de gevaar scheppende partij is!

Kortom, men begrijpt enerzijds het overmachtscriterium niet en anderzijds ook niet het belang van de wederzijdse causale gedragingen dat moet leiden tot een verdedigbare schuldverdeling. Deze, bijna standaard, verweren zijn dus vaak onjuist maar vertragen de snelheid ook van het schadeproces. Dit is niemands belang. Laten wij hopen dat AVP verzekeraars meer doen aan kennis update bij de schadebehandelaars en zij zich niet beroepen op overmacht.

Lees ook:

Wie krijgt de schuld bij een aanrijding met een fietser?

Autoschade veroorzaakt door fietser – Wie betaalt?

Wat is Artikel 185 Wv

Na de zomervakantie vaker een aanrijding met fietsers